ورودت به عالم هستی مبارک

عزيز مامان تو در روز هفتم شهريور سال 1392  ساعت 12:30 بعدظهر در بیمارستان دی تهران به دنيا قدم نهادي و من رو به آرزوم كه ديدن روي ماه تو بود رسوندي.

زمستان با زمین سفید پر از برفش همیشه برام زیبا بوده و چه زیباتر شده بود زمستان سال 91 برای من از روزی که برای اولین بار تو را دیدم.  20 دی ماه، تونستم طپش قلب کوچک و مهربانت را در اولین سونوگرافیم ببینم. از همان لحظه، مادر شدن را با تمام وجود، حس کردم و من چقدر خوشبخت شدم که خدا تو را به من داد، عزیزم.

پسر خوشگلم نمی دونی با چه حساسیتی دکترت رو انتخاب کردم بعد کلی تحقیق و مراجعه به چند دکتر، خانم دکتر وزیری که یکی از بهترین دکترای زنان ایران بود شد خانم دکتر مهربون شما.

سرانجام 9 ماه انتظار من به سر اومد چهارشنبه 6 شهریور اومدیم تهران. بابا به افتخار تو پسر گلم هتل 5 ستاره لاله رو رزرو کرده بود. اون شب تو هتل یه جشن کوچیک 4 نفره گرفتیم من و بابایی و مادر جون و شما قند عسلم، آخه شب قبل تولد شما هفتمین سالگرد ازدواج من و بابایی بود. بعد مادر جون و بابا رفتن بیرون برای دور زنی و منم موندم هتل برای شما قرآن خوندم بالاخره همون شب قرآن که به نیت سلامتی شما از اول بارداری شروع کرده بودم ختم کردم.

روز 5 شنبه ساعت 7 صبح رفتیم بیمارستان دی، بعد پذیرش من رفتم اتاق زایمان. نمی دونی چه خبر بود کلی نی نی قرار بود اون روز دنیا بیان. ساعت 12 ظهر بود که خانم دکتر مهربنتون به من گفت نازخانم آماده ای قند عسلتو ببینی و من رفتم برای عمل سزارین و تو فرشته مهربونم ساعت 12:30 ظهر چشمای نازنازیتو به این دنیا باز کردی و شدی نفس مامان .

 عسلكم ! هزاران بار خدا را شکر که چنين روزي را آفريد تا باغ جهان نظاره گر شکفتن گلي چون تو پسر عزيزم باشد.

رادین جونم در اولين لحظه پس از تولد